Uit het leven, in het leven*
*Uit het leven, in het leven is een persoonlijke verhaal van één van de nabestaanden die met toestemming is gepubliceerd.
Okee, dus er had iemand van de gemeente bij moeten zijn toen we een plek moesten kiezen voor het graf. Nu liepen we met een lijstje met nummers een soort speurtocht te houden over de begraafplaats.
Okee, dus de gemeente-ambtenaar had vertraging (of was al vertrokken) toen de rouwstoet de laatste meters aflegde. Ik zie nog voor me hoe de uitvaartleidster de afdekplaat met een sierlijke zwaai van het graf afhaalde, alsof het niets was. Na de laatste woorden hebben we daadwerkelijk zelf de lift moeten bedienen en de kist laten zakken. Een strafbaar feit, hoorde ik later. De gemeente zal hier geen werk van maken, hebben ze ons verzekerd.
In ons leven staan we iedere dag voor keuzes. Elke keuze bepaalt welke richting we met ons leven op zullen gaan. Dat hoeft niet per se te zijn hoe we in eerste instantie hadden gedacht. En toch zijn we zelf verantwoordelijk voor waar we nu zijn. Ik heb vaak het gevoel dat niet iedereen zich hiervan bewust is. Ik hoor veel mensen klagen en ze lijken met hun gedachten in een soort cirkel te blijven hangen.
Want hoe ga je bijvoorbeeld om met het overlijden van een dierbare? Iemand zien sterven is sowieso intens. Voor mij wel tenminste. In die modus moet je dan gaan bepalen waar je je dierbare begraven wil hebben. Dan krijg je een briefje met wat nummers en dan ga je op pad. Zo simpel. Klopt, het was niet netjes dat er geen tekening bij zat waar de graven zich bevonden, maar moet je je daar druk om maken?
Gemeentes en procedures
Het gaat erom dat binnen een paar dagen je dierbare een laatste rustplaats krijgt. En inderdaad is het echt heel slordig dat er niemand van de gemeente aanwezig was om de kist te laten zakken. Het had al een paar dagen gevroren en de lift ging ook nog lekker stroef. Ik denk dat ik niet de enige was die aan het graf stond en dacht “als ie maar niet los schiet”. Het ging goed.
Weer een puntje waar we als familie het de gemeente erg lastig mee kunnen maken. Maar wil je dat? Ik heb geen vader meer. Wil ik me dan werkelijk gaan bemoeien met procedures tegen de gemeente die veel tijd en energie gaan kosten? Het cliché wil dat we hem daarmee niet terug zullen krijgen. En ook dat is helemaal niet nodig. Al jaren ben ik me bewust van het feit dat naarmate mijn ouders ouder worden, de kans groter wordt dat zij iets krijgen waarvan ze niet meer zullen herstellen. Die laatste week was erg intens. En ik heb het intens bewust beleefd. Met die ervaringen zal ik mijn rouwproces moeten ondergaan. Soms doet dat pijn, soms voel je je verdriet op momenten dat je er eigenlijk geen tijd voor hebt omdat het dagelijks leven gewoon doorgaat.
Anders kijken
Ik zie het zo: Dat we als dochters een plaats hebben bepaald voor het graf zonder een begeleider van de gemeente, wil zeggen dat wij echt zèlf de plaats hebben gekozen, zonder afleiding van derden.
Dat wij zelf de kist hebben laten zakken, tja misschien voelt niet iedereen zich daartoe in staat op een dag van afscheid. In plaats van me op te winden over dit feit, houd ik liever vast aan de gedachte dat we hem echt zèlf hebben begraven. En dat is uniek! Dat vind ik eigenlijk heel mooi. Waar we in deze maatschappij vaak in hokjes worden geplaatst, waar we ons vaak een nummer voelen omdat we dat ook zijn voor administratieve doeleinden, daar geeft deze afwijkende gang van zaken me weer de bevestiging dat ik mens ben. En zo kan ik bewust in het leven staan en me bewust bezighouden met waar het volgens mij in het leven om gaat.
Okee, dus de kans bestaat, dat de tag die aan een kist hoort te worden bevestigd voor deze toegedekt wordt in de aarde, ook is vergeten. Dan is het toch mooi te denken dat tegen de tijd dat ook zijn graf in de toekomst zal worden geruimd,.hij niet een nummer was maar een mens.
Het hierboven gepubliceerde persoonlijke verhaal Uit het leven, in het leven van één van de nabestaanden die ik heb mogen begeleiden.en waardoor óók ik anders heb leren kijken naar een situatie die, vaktechnisch gezien, niet liep zoals gepland met de gemeente en de beleving hiervan door de familie. Waarvoor mijn oprechte dank.
Heeft u naar aanleiding van het artikel Uit het leven, in het leven vragen? Neem dan contact met ons op.
Bron: Amette Uitvaartzorg – Afscheid nemen is maatwerk.®