Afscheid in Coronatijd

Afscheid in Coronatijd

Langzaam, heel langzaam rijden ze één voor één aan de familie voorbij. De raampjes naar beneden gedraaid, betraande gezichten en een knijpende stem die de afstand probeert te overbruggen naar de familieleden om ze met de weinige woorden die een mens te binnen schieten, sterkte te wensen. Ze een hart onder de riem te steken. “De knuffels, schuddende handen parkeren we voor later”, wordt gezegd. Maar ook: “we zijn dankbaar dat er in ieder geval IETS is, om op deze manier nog een gelegenheid te hebben voor afscheid…”

Onze eerste poging voor deze nieuwe condoleancevorm, werd gelukkig mogelijk gemaakt door een fantastische groep mensen van collega’s, vrienden en professionals die alles op alles hebben gezet om met de wind in de rug en de zon aan de hemel er te zijn op die ene ochtend, dat ene moment. Wat ben ik trots om daar op terug te kijken en met ze te hebben samengewerkt aan dit spannende nieuwe onderdeel van afscheid nemen.

Afscheid nemen in coronatijd is schipperen met de mogelijkheden, alles er uit halen wat er in zit en het onmogelijke opnieuw belichten. Wat is namelijk de nieuwe standaard? Niemand die het weet en iedereen heeft er inmiddels wat over te zeggen. Ik blijf er echter van overtuigd dat het altijd nog zo geweest is dat Afscheid nemen Maatwerk is. Niet alleen nu, maar ook in alle andere situaties. Corona beperkt niet, het is een stimulans om anders naar zaken te kijken.

Maar het loopt niet altijd zo goed met keuzes….

Ik heb inmiddels ook families gehad, die eigenlijk heel blij waren met de beperkingen die waren opgelegd. Dat klinkt raar, maar zij waren hierdoor echt eens heel kritisch gaan kijken naar wie zij eigenlijk normaliter zouden vragen op een afscheid en nu naar wie zij er écht bij zouden willen hebben. “Kennissen genoeg”, werd er wel tegen me gezegd, “maar jeetje, als het er echt op aan komt, dan moet alleen het hart spreken.”

Zo kwam het de afgelopen maanden ook voor dat men alleen voor het eigen gezin koos, puur om niemand te passeren of om anderen zich gepasseerd te laten voelen. En daarmee hielden ze dus meer rekening met de gevolgen van contactverlies of verlies van vriendschap, terwijl er ook nog een werkelijk verlies te verwerken was. De angst die men had om, door “verkeerde” keuzes, ook op de lange termijn afgerekend te worden, liet ze geen andere optie dan te kiezen voor het eigen gezin, want dan hoefden ze niets uit te leggen….

Dat doet me pijn…Maar zet me ook aan het denken: zitten we nu echt zo bekrompen in elkaar dat we vriendschappen beëindigen, omdat je wellicht niet op een afscheid bij de maximale hoeveelheid intimi kunt zijn? Voor diegenen die zich inderdaad gepasseerd zouden voelen: weet één ding; de keuze die hierin moet worden gemaakt is werkelijk niet te meten…Er zullen altijd mensen teleurgesteld zijn. En ik denk echt dat je je niet realiseert wat dat betekent voor de nabestaanden….

Gelukkig hebben we al menig oplossing in de hand: Livestream, Skype of facetime of videobellen op welke wijze dan ook. Opnames om later te kunnen delen. Het zijn hulpmiddelen om toch de grens van de maximale aanwezigen op te rekken. Maar ook dit kent grenzen en is afhankelijk van de mogelijkheden op de uitvaartlocaties.

 

Ik heb maar één verzoek:

Afscheid nemen in Coronatijd is geen keuze….het is een hard feit, waar we ook met elkaar doorheen moeten. Nieuwe mogelijkheden ontdekken, uitproberen, soms behalen we hierin een succesje, soms gaan we plat op de plaat, zogezegd.

Maar laat de keuzes van de nabestaanden, de beperkingen op locatie en het niet lijfelijk aanwezig kunnen zijn, NOOIT, maar dan ook NOOIT vriendschappen en relaties kapot maken….

 

Heeft u wel vragen omtrent úw uitvaartwensen, dan kunt u altijd vrijblijvend een afspraak met ons maken.
Wij zijn te telefonisch te  bereiken via 0229-22 00 24 of 06-13 66 96 13. Mailen kan ook: judith@amette-uitvaartzorg.nl

Heeft u naar aanleiding van dit artikel vragen? Neem dan contact met ons op.

Bron: Amette Uitvaartzorg – Afscheid nemen is maatwerk.®

Bel nu!
Route